Μια πολύ σπουδαία οδοντιατρική κατάκτηση των τελευταίων χρόνων είναι η τοποθέτηση εμφυτευμάτων στις γνάθους ασθενών με σκοπό τη στήριξη προσθετικών εργασιών ώστε να συμπληρωθούν οδοντικά ελλείμματα. Από πολλούς ασθενείς τα εμφυτεύματα ονομάζονται “φυτευτά” ή “βιδωτά” δόντια γιατί πρόκειται για κοχλίες τιτανίου που τοποθετούνται στο οστό της γνάθου από το χειρουργό. Λειτουργούν στην πραγματικότητα σαν τεχνητές ρίζες δοντιών οι οποίες θα υποδεχτούν μια προσθετική εργασία που καλείται να συμπληρώσει τα κενά που έχουν αφήσει εξαχθέντα δόντια.

Αφού αυτές οι τεχνητές ρίζες ενσωματωθούν στο οστό των γνάθων στη συνέχεια επάνω τους σε άλλοτε άλλο χρόνο μεθύστερο ή άμεσο, κοχλιώνονται ή συγκολλούνται, μόνιμα η προσωρινά τεχνητά δόντια που καλύπτουν ολικές ή μερικές νωδότητες.

Η θεραπευτική αντιμετώπιση με τη χρήση εμφυτευμάτων είναι μια σχετικά απλή διαδικασία που απαιτεί την αυστηρή τήρηση συγκεκριμένου πρωτόκολλου εργασίας ώστε να αποδώσει τα υψηλά ποσοστά επιτυχίας που μπορεί να έχει. Απαιτεί αλληλουχία χειρουργικών και προσθετικών σταδίων, καλή συνεργασία γιατρών, ασθενούς και οδοντοτεχνίτη και δίνει εντυπωσιακά αποτελέσματα και συχνά ένα χαμόγελο ανακούφισης ιδίως σε όσους ασθενείς έχουν βιώσει την κινητή οδοντική πρόθεση!

Οι λευκαντικοί παράγοντες επιφέρουν αποχρωματισμό στις οδοντικές ουσίες αλλά δεν επηρεάζουν καθόλου τις υπάρχουσες αποκαταστάσεις. Έτσι, παλιές εμφράξεις, στεφάνες ή γέφυρες είναι πιθανό να χρειαστούν αντικατάσταση μετά από μια θεραπεία λεύκανσης.

Επίσης, ο ασθενής θα πρέπει να γνωρίζει ότι το αποτέλεσμα της λεύκανσης είναι παροδικό. Η χρονική διάρκεια εξαρτάται τόσο από το επίπεδο εφαρμογής σωστής στοματικής υγιεινής όσο και από τις διατροφικές συνήθειες του ασθενούς. Η υπερβολική κατανάλωση τσαγιού, καφέ, τροφών πλούσιων σε φυτικές χρωστικές, αναψυκτικών τύπου cola και βέβαια το κάπνισμα περιορίζουν τη διάρκεια που αλλιώς μπορεί να ξεπεράσει τα δύο χρόνια. Σ’ αυτή την περίπτωση, αναμνηστικές συνεδρίες εφαρμογής του λευκαντικού gel υποβοηθούν τη διατήρηση του αποτελέσματος.

Με τον όρο “καθαρισμός” έχει επικρατήσει να αναφέρεται από τους ασθενείς η διαδικασία της αποτρύγωσης. Κατά τη διάρκεια αυτής της πράξης ο οδοντιάτρος με μηχανικά μέσα και λεπτά εργαλεία χεριού αφαιρεί την τρυγία [πέτρα] και άλλες εξωτερικές εναποθέσεις, πλάκα και χρωστικές από την επιφάνεια των δοντιών.

Ως εκ τούτου, καμιά βλάβη δεν επέρχεται στα δόντια, αντιθέτως, απελευθερώνοντάς τα από αυτούς τους εξωγενείς παράγοντες,φαίνονται πιο καθαρά και το σπουδαιότερο εξασφαλίζουμε τη βάση για ένα υγιές περιοδόντιο που είναι απαραίτητο για τη μακρόχρονη διατήρηση των δοντιών στο στόμα. Η διαδικασία αυτή κατά κανόνα πρέπει να επαναλαμβάνεται τουλάχιστον κάθε εξάμηνο ώστε να εξασφαλίσουμε γερά δόντια και ούλα. Αντίθετα, οι ελλιπείς “καθαρισμοί” μπορεί να οδηγήσουν σε συσσώρευση υποουλικής τρυγίας και ανάπτυξη περιοδοντικών νοσημάτων.

Τα νοσήματα του περιοδοντίου αναπτύσσονται όταν τα μικρόβια που υπάρχουν σε κάθε στοματική κοιλότητα βρίσκουν τοπικούς παράγοντες πλάκα,υποουλική τρυγία και αυξάνονται και αυτά και οι τοξίνες τους προκαλόντας φλεγμονή και νόσο. Η θεραπεία αυτών των νοσημάτων στηρίζεται στη μηχανική απομάκρυνση αυτών των τοπικών παραγόντων από το γιατρό και υποβοηθείται από χημικά και αντιμικροβιακά μέσα. Από μόνα τους όμως τα μικρόβια που όλοι έχουμε στο στόμα δεν θα προκαλέσουν περιοδοντίτιδα αν δεν υπάρχουν αυτοί οι εξωγενείς παράγοντες που οφείλονται σε πλημμελή στοματική υγιεινή και απουσία οδοντιατρικού ελέγχου. Έτσι, σταπεριοδοντικά νοσήματα αν και εμπλέκεται ο μικροβιακός παράγοντας στην αιτιοπαθογένειά τους, μπορεί να προσδοθεί κληρονομική επιβάρυνση όχι όμως μεταδοτικότητα. Επίσης, ασθενής που φροντίζει τη στοματική του υγιεινή και ελέγχεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα από τον οδοντίατρο είναι απίθανο να προσβληθεί από περιοδοντικό νόσημα.

Η σύγχρονη τάση της αναζήτησης της αισθητικής είναι φυσικό να επιβάλλει τη λευκότητα στα χαμόγελα των ασθενών. Κρίνοντας ο οδοντίατρος ποιουλικό θα χρησιμοποιήσει σε κάθε αποκατάσταση παίρνει υπόψη του το μέγεθος της απώλειας της οδοντικής ουσίας, την εξοικείωσή του με τα σύγχρονα υλικά και τεχνικέςκαι τις επιθυμίες του ασθενούς. Ο ασθενής πάλι πρέπει να γνωρίζει πως το αμάλγαμα, το υλικό των “μαύρων” εμφράξεων, δυστυχώς ακόμα υπερτερεί στην αντοχή στις αποτριπτικές δυνάμεις και πως επιλέγοντας μια έμφραξη σύνθετης ρητίνης, “λευκό σφράγισμα” είναι πιθανότερο να επανέλθει για μια επιδιόρθωση στα επόμενα 5-7 χρόνια. Οι ρητίνες που όπως είναι φυσικό έχουν τη μεγαλύτερη ζήτηση είναι υλικά που συνεχώς εξελίσσονται και βελτιώνονται προσφέροντας όλο και περισσότερη αντοχή και αισθητική.

Με τον όρο απονεύρωση έχει επικρατήσει να αναφέρεται από τους ασθενείς η ενδοδοντική θεραπεία,μια πολυσύνθετη οδοντιατρική πράξη που σκοπό έχει τη διατήρηση στο φραγμό ενός αρκετά κατεστραμμένου δοντιού. Είναι από τις θεραπευτικές μας παρεμβάσεις που μπορει να έχουν κάποια συμβάματα και επιπλοκές, έχουν όμως και πολύ υψηλό ποσοστό επιτυχίας [Το ποσοστό επιτυχίας μιας lege artis ενδοδοντικής θεραπείας ξεπερνά το 95%].

Ένα “απονευρωμένο” δόντι μπορεί να παραμείνει στο στόμα για πάρα-πάρα πολλά χρόνια. Δεν έχει πολφό, δηλ. “νεύρο” κι επομένως δεν έχει αίσθηση σε θερμικά ή γλυκά ερεθίσματα, αντέχει λιγότερο σε ισχυρές μασητικές δυνάμεις και γι’αυτό ίσως χρειαστεί την προστασία κάποιας στεφάνης, όμως όταν μια βλάβη έχει επεκταθεί στον πολφό ή στους ιστούς του περιρριζίου η ενδοδοντική θεραπεία είναι η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση για τη διατήρηση του δοντιού στο φραγμό.

Μια πολύ σπουδαία οδοντιατρική κατάκτηση των τελευταίων χρόνων είναι η τοποθέτηση εμφυτευμάτων στις γνάθους ασθενών με σκοπό τη στήριξη προσθετικών εργασιών ώστε να συμπληρωθούν οδοντικά ελλείμματα. Από πολλούς ασθενείς τα εμφυτεύματα ονομάζονται “φυτευτά” ή “βιδωτά” δόντια γιατί πρόκειται για κοχλίες τιτανίου που τοποθετούνται στο οστό της γνάθου από το χειρουργό. Λειτουργούν στην πραγματικότητα σαν τεχνητές ρίζες δοντιών οι οποίες θα υποδεχτούν μια προσθετική εργασία που καλείται να συμπληρώσει τα κενά που έχουν αφήσει εξαχθέντα δόντια.

Αφού αυτές οι τεχνητές ρίζες ενσωματωθούν στο οστό των γνάθων στη συνέχεια επάνω τους σε άλλοτε άλλο χρόνο μεθύστερο ή άμεσο, κοχλιώνονται ή συγκολλούνται, μόνιμα η προσωρινά τεχνητά δόντια που καλύπτουν ολικές ή μερικές νωδότητες.

Η θεραπευτική αντιμετώπιση με τη χρήση εμφυτευμάτων είναι μια σχετικά απλή διαδικασία που απαιτεί την αυστηρή τήρηση συγκεκριμένου πρωτόκολλου εργασίας ώστε να αποδώσει τα υψηλά ποσοστά επιτυχίας που μπορεί να έχει. Απαιτεί αλληλουχία χειρουργικών και προσθετικών σταδίων, καλή συνεργασία γιατρών, ασθενούς και οδοντοτεχνίτη και δίνει εντυπωσιακά αποτελέσματα και συχνά ένα χαμόγελο ανακούφισης ιδίως σε όσους ασθενείς έχουν βιώσει την κινητή οδοντική πρόθεση!

Η ιδέα του CHOUKROUN PRFTM (ινώδους πλούσιου σε αιμοπετάλια) βασίζεται στη φυγοκέντρηση του ολικού αίματος απουσία αντιπηκτικών. Παράγει θρόμβο του ινώδους, ο οποίος περιέχει σε πλειοψηφία αιμοπετάλια και λευκά αιμοσφαίρια.

Ο θρόμβος αυτός, που ονομάζεται Ινώδες Πλούσιο σε Αιμοπετάλια, απελευθερώνει αυξητικούς παράγοντες ή κυτοκίνες (VEGF, PDGF, TGF, Beta, θρομβοσπονδίνη) στο χειρουργικό πεδίο για να επιταχύνει την επούλωση των μαλακών ιστών και του οστού σε μεγάλο εύρος χειρουργικών εφαρμογών.

Ενδείξεις

Χειρουργική στόματος

•   Εμφυτευματολογία

•   Οστικά μοσχεύματα

•   Ανυψωση ιγμορείου

•   Χειρουργική μαλακών ιστών

•   Αποκατάσταση φατνίου

•   Ορθοπεδική

•   Αναγεννητική ιατρική

•   Δερματολογία

•   Αισθητική